Günlerce yerimden kalkamadım. Asosyalliğin yan etkisi depresyon tü bünyemi sardı. Evde yapayalnızım. Biliyorum kediler tarafından yenmiş bulunacağım bir gün. Evde yapayalnız, ölü, kokmuş ve yarısı yenmiş! 17 yaşımda mezartaşıma “ Aynen iade” yazacaklar diye korkardım. Şimdi ise “Yalnız,mutsuz ve sarışın, neredeyse aynen iade.” O kadar uzun zamandır erkek arkadaşım yok ki, bekaret zarımın yeniden oluştuğunu düşünmeye başladım. Orta yaş bunalımı, çıldırma, nasıl istersen!
Sylvia Plath “ Lady Lazarus” da intiharı 9 yaşından beri denediğini söyler. Ben de 12 yaşımdan beri deniyorum. Kendimi 2 yaşında suya attığımı saymazsak tabi. 12 yaşında ölmek için akvaryum temizleyici içtim. 15’imde bileklerimi kestim.(eninde dikine değil.) 17’imde ilaçlarla içkiyi karıştırdım. 20’imde alkol komasına girdim. ( Bu da insanın ölmek istediğinin göstergesi bence) vs. Vs. Periyodik olarak 2-3 senede bir denerim. Ama daha başarılı olamadım. Sanırım gerçekten ölmek istemiyorum. İnsanların ilgisini çekebilmek için sadece bu intihar denemelerim. Yoksa 12’imde “ Anne ben ölüyorum” diye ağlamaz, 15’imde kestiğim bileklerimi kardeşime göstermez, 17’imde ilaçlarımı tıpçı bir arkadaşımın evinde almazdım. İşimi garantiye alırım yani hep.
Plath gerçekten ölmek istemişti oysa. Hiç kimseye haber vermezmiş intihar edeceği zaman. Lady Lazarus olarak tekrar ve tekrar dirilmiş, sonunda amacına ulaşmış. Yeni Lady Lazarus benim! Kolpa Lazarus!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder